Prolog.

- Świadek Hermiona Jean Granger proszona na salę rozpraw. – zza wielkich, drewnianych drzwi wychylił się wysoki, nieogolony mężczyzna w średnim wieku, ubrany w granatową szatę.

                Siedząca na korytarzu dziewczyna lekko uniosła głowę. Czarodziej zauważył przerażenie w jej pięknych, brązowych oczach. Lekko uśmiechnął się, próbując dodać otuchy. Kąciki jej ust delikatnie zadrżały.  Wstała i podeszła do wejścia. Odetchnęła głęboko, pchnęła drzwi i weszła do środka.

                Pierwsze na co zwróciła uwagę, to na otaczającą ją ciszę. Widziała setki osób siedzących na krzesłach, jednak oni zdawali się nawet nie nabierać powietrza do płuc. Siedzieli jak sklepowe manekiny, wpatrujące się tylko w jeden punkt. Dziewczyna również spojrzała w tym samym kierunku.

                Na środku pomieszczenia, skuty w kajdany, klęczał blondwłosy chłopak. Wiedziała, po co tu jest, więc również zdawała sobie sprawę kim jest ta osoba. Wytężyła wzrok. Sino-szara skóra, liczne zadrapania, potargane, brudne włosy. I ten znak na przedramieniu. Przez jej ciało przeszły dreszcze. Musiała przejść obok, by dojść do miejsca przeznaczonego dla świadków. Kątem oka dostrzegła swoich przyjaciół, stojących niedaleko. Skinęła w ich stronę głową, dając do zrozumienia, że sobie poradzi.

                Stanęła przed barierką i spojrzała w górę. Około dwunastu osób wpatrywało się w nią. Siedzieli w rzędzie, miejsce przy miejscu. Na samym środku nowy Minister Magii, Walter Green. Jego twarz kojarzyła jej się jedynie z gazet. Reszty nie znała.

- Proszę się przedstawić. – głos zabrała czarnowłosa kobieta, siedząca obok Ministra.

- Na-azywam się Hermiona Jean Granger. – jej głos lekko się chwiał.

- Status krwi?

- Mugolak.

- Wiek i wykształcenie?

- Mam osiemnaście lat, po wakacjach wracam do Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart, by skończyć ostatnią klasę.

- Dziękuję. Teraz przejdziemy do pytań dotyczących oskarżonego. – dziewczyna na te słowa skinęła głową. – Jak długo zna pani pana Dracona Malfoy’a?

- Siedem lat. Poznaliśmy się na początku pierwszej klasy Hogwartu.

- Jakie łączyły panią stosunki z oskarżonym?

- Nigdy za sobą nie przepadaliśmy. Malfoy był w Slytherinie, ja w Gryffindorze. Zawsze miał obiekcje do osób z mugolską krwią. – próbowała mówić składnie, tak, by nie obarczać Malfoya jeszcze większą winą. – Kłóciliśmy się, jednak to były takie korytarzowe potyczki, między domami. Wiedziałam, kim jest ojciec Malfoya i wiedziałam, że przyjdzie dzień, w którym stanie się on taki sam.

- Mogłaby nam pani opowiedzieć, co zdarzyło się w Malfoy Manor?

- Byłam tam z Harry’m i Ronem, jednak zamknęli ich w lochach w piwnicy rezydencji. Ja zostałam na górze. Bellatrix zaczęła mnie torturować, jednak moi przyjaciele uratowali mnie.

- Czy oskarżony również tam był?

- Tak. Razem z Lucjuszem i Narcyzą. Malfoy nie wydał nas swojej ciotce. Okłamał ją, mówiąc, że nie jest pewny czy na pewno jest z nami Harry Potter.

- Czy Draco Malfoy był tam, gdy Ballatrix panią torturowała?

- Tak, ale..

- Czy Draco Malfoy był tam w chwili, gdy używano wobec pani zaklęcia Cruciatus?

- Tak, ale..

- Czy Draco Malfoy zrobił coś, gdy panią torturowano?

- Nie, ale..

- Czy Draco Malfoy przyglądał się bezczynnie, gdy używano wobec pani zaklęcia Cruciatus?

- Tak, ale..

- Dziękuję, nie mam więcej pytań! – kobieta krzyknęł.. – Jest pani wolna i  może dołączyć do pozostałych świadków.

- ..ale, nie miał innego wyjścia. – dokończyła szeptem, a na sali znów była cisza.

                Dziewczyna jak w amoku ruszyła się ze swojego miejsca. Znów musiała przejść obok oskarżonego. Ku jej zdziwieniu chłopak podniósł głowę i spojrzał na nią. Jego twarz była wychudzona, kości policzkowe jeszcze bardziej zarysowane, a oczy.. Oczy pozostały takie same. Pełne chłodu i nienawiści. Ona jednak nie odwróciła wzroku. Dzięki temu spostrzegła w tych stalowoszarych tęczówkach coś jeszcze. Smutek. Przerażający smutek.

                Minęła blondyna i stanęła obok Harry’ego Pottera i Ronalda Weasleya. Rudzielec złapał ją za rękę i ścisnął mocno. Ta natomiast przesłała mu lekki uśmiech i głośno odetchnęła z ulgą. Ma to za sobą.

- Proszę o uwagę. – ciszę zakłócić Minister. – Po wysłuchaniu zeznań wszystkich świadków oczyszczam pana Dracona Malfoya z części zarzutów. Zostaje on jednak skazany na trzy miesiące pobytu w Azkabanie za służenie Lordowi Voldemortowi w czasie, gdy był już pełnoletni. Koniec sprawy!

                Sala zawrzała. Do Hermiony dochodziły różne głosy, jednak ona ich nie słyszała. Z daleka wpatrywała się w Malfoya. Podeszło do niego trzech mężczyzn. Chwycili go za ramiona i pociągnęli w stronę wyjścia. Chłopak nie stawiał oporu. Tuż przy drzwiach odwrócił głowę ostro w lewą stronę. Wprost na dziewczynę o brązowych włosach. Przez chwilę utrzymali kontakt wzrokowy. A ona wiedziała, że już nigdy go nie zobaczy. Już nigdy. I nagle, ku jej zdziwieniu, ogarnęło ją dziwne uczucie. Takie, którego nigdy by się nie spodziewała.

Wracam wracam wracam! Z nowym blogiem, z nową tematyką, z nowymi pomysłami. Mam nadzieję, że się cieszycie! :) Dzisiaj dodaję prolog, a na dniach postaram się umieścić pierwszy rozdział. Blog nie powala wyglądem, ale zrobię wszystko, by z czasem był on coraz lepszy. I tę notkę dedykuję kochanej Hedwidze! :* dzięki Mała :* bo gdybym nie wiedziała, że czekasz, to pewnie nic by nie powstało. Komentujcie, zostawiajcie swoje adresy, bo jestem zwarta i gotowa na powrót do blogerskiego świata. Pozdrawiam Was gorąco!

Maja.